Dag van niks

Opstaan gaat wat moeizaam als pijn in je rug is geschoten.
Het voelt een soort van ziek maar beter is het in beweging te blijven dan jezelf een lui dagje boek lezen en filmpjes kijken te gunnen.
Dus ik ben gaan lopen, maar niet te ver want ik bleek niet goed gekleed op de koude wind.
Bij de dierenwinkel goeie brokken voor de poes gekocht.
De enige die ze lust. Ik vroeg ‘indoor en junior’. HUH zei de verkoper? Nou, in elk geval niet senior, voegde ik toe. Aha. Voor de kat? Hij vroeg het maar even want hondenvoer heb je in junior en senior, dat wist ík dan weer niet.
Bij de Aldi zat een dame achter de kassa die ik nog niet eerder had gezien, ze rouleren de hele tijd met andere filialen blijkbaar. Thuisgekomen zag ik dat de automatische deuropenknop stuk is en heb ik een was gedraaid en opgehangen en mijn pc opgeruimd.
Ook heb ik Aegon laten weten dat ik nog geen bericht heb ontvangen over de compensatie die is beloofd i.v.m. de woekerpolisaffaire. Aegon heeft de rechtszaak verloren en is nu aan het ‘compenseren’
Ik heb een volgeschreven schrift versnipperd en de telefoon opgenomen. Iemand van het energiebedrijf wilde weten of ik weet hoe ik ervoor sta. Dat is mij bekend.
Ik loop maar íets achter. En een potje gekookt : witlof met wat mozzarella, varkensfiletlapje. En Pete Seeger is overleden.
Nu ik dit opgetikt heb en mijn kopje koffie klaar staat vind ik deze dag helemaal niet meer zo mislukt als het eerst leek.

Uit archief, Apenheul.

De onzin van de mammografie

Editor: Ilena Silverman
Vertaling : Arna Langenbach

Tot voor kort zei ik altijd dat een mammografie mijn leven heeft gered. In 1996, ik was net 35, liet mijn huisarts mij voor het eerst screenen.
Toen de radioloog iets verdachts vond en een biopsie liet doen maakte ik me geen zorgen, ‘wie krijgt er nou borstkanker op haar 35ste’, dacht ik.
Ik dus. Als ik denk aan de emoties van toen is dat nog steeds pijnlijk. Maar goed, de tumor was vroeg opgespoord, werd verwijderd en ik werd 6 weken bestraald, ik zou het overleven.

Net een week na mijn diagnose kwam The National Institutes of Health toevallig met de aanbeveling tot een screening voor vrouwen vanaf 40 jaar. Onderzoek toonde niet direct een afname van overlijden aan borstkanker in die leeftijdsgroep aan.
Maar zelf was ik gered en ik was vóór.
Zestien jaar later denk ik anders over screening.
Ik heb vrouwen gekend wier borstkanker vroeg ontdekt werd en toch overleden. En heb in de rats gezeten met vriendinnen voor wie het uiteindelijk loos alarm bleek.

Een klein percentage blijkt kanker in een laat stadium te hebben en veel vrouwen worden onnodig behandeld.
Het wordt tijd vragen te stellen bij het nut van screening, die zo sterk aanbevolen wordt, op posters in de stad zie je overal “Een mammografie redt levens!”
Maar hoeveel levens eigenlijk en onder welke omstandigheden en tegen welke prijs?
Niet bedoelde gevolgen van deze onderzoeken hebben ook
een effect op de gezondheid van de vrouw!
De grootte van de tumor zegt niks over het feit of de kanker zich al niet heeft uitgezaaid.
Twee types borstkanker, luminal A en B worden gevoed door oestrogeen. Deze kunnen behandeld worden met een kuur van 5 jaar tamoxifen pillen of aromatase inhibitors. Een derde type, de HER2-positief, maakt te veel proteine. Deze kan behandeld worden met een gerichte immuuntherapie : Herceptin. De derde soort is het agressiefste type kanker en goed voor 20 % van de borstkankergevallen en meer voorkomend onder jonge Afrikaanse en Amerikaanse vrouwen dan eierstokkkanker en zit genetisch dichtbij eierstokkkanker.
Binnen die classificaties zijn er ongetwijfeld nog meer variaties maar dat moet nog verder onderzocht worden.

Die vroege opsporing werd gestart nog voordat allerlei variaties in kankersoorten werd ontdekt.
Toegenomen behandelingsmogelijkheden wegen op tegen het voordeel van screening. Er is ongeveer 25% afname in sterfgevallen sinds 1990 en sommige onderzoekers beweren dat dit het gevolg is van de behandeling. Ze verwijzen naar een onderzoek in 6 Europese landen met gelijkwaardige gezondheidszorg en risico-niveaus. Per twee landen werd de mammogram geïntroduceerd, in het ene 10 á 15 jaar eerder dan het andere.
Het bleek geen verschil te maken. Het aantal sterfgevallen bleef hetzelfde
In de USA beroepen onderzoekers zich op een afname in sterfgevallen van 15 % wat hetzelfde blijft ook bij tweejaarlijkse mammografie.
Gilbert Welch, een professor aan de Dartmouth Institute for Health Policy and Clinical Practice zegt dat slechts 3 tot 13 % van de vrouwen met borstkanker wat aan de screening te danken had.

Als dat klopt helpt de screening tussen 4.000 and 18.000 vrouwen jaarlijks wat niet een onbeduidend aantal is, vooral als het jezelf betreft, maar is toch veel minder dan de 138.000 vrouwen bij wie jaarlijks borstkanker wordt gevonden door de screening.
Waarom had de screening voor de meesten geen zin?
Mammogrammen zijn niet zo goed in het opsporen van bepaalde vormen van kanker, zoals de triple negative, in een behandelbaar stadium.
Aggressieve tumoren ontwikkelen zich te snel.
Al worden ze gevonden terwijl ze nog klein zijn dan kunnen ze al uitgezaaid zijn.
Dat kan verklaren waarom er geen afname van uitgezaaide borstkanker is geconstateerd sinds de invoering van de screening.

Aan de andere kant worden tumoren gevonden die makkelijk behandeld kunnen worden in een later stadium, en tumoren die zich zo langzaam ontwikkelen dat ze mogelijk nooit uitzaaien.
Een kwart van de gevonden kankers zou uit zichzelf verdwijnen.
Voor een individuele vrouw van een jaar of 50 kunnen jaarlijkse mammogrammen borstkanker vinden, maar ze verminderen de kans op sterven aan de ziekte in de eerste 10 jaar met slechts 07 percentage punten — van .53 percent tot .46 percent. Bij vrouwen in de 40 is het nog minder.

Te weinig worden de nadelen ter discussie gesteld.
Onder 600.000 vrouwen over de hele wereld werd elke 2.000 jaarlijks gescreend gedurende 10 jaar.
Gezonde vrouwen kregen de diagnose borstkanker en werden onnodig behandeld, soms met levensbedreigende bijwerkingen (bv kleine kans op andere kanker door tamoxifen, bestraling verzwakt het hart)

Rest van de vertaling volgt mogelijk nog, het is een zéér lang artikel. Maar wel erg goed volgens Ivan Wolffers.