Dorstdag

Klapperend zeil en warm weer, dat doet me vaak terugdenken aan de vakantie met het hele gezin in Bloemendaal aan Zee. De mussen vielen van het dak. Maar Anouk moest nog geboren worden. Die was ongeveer – 10 toen. Maar dit zeil is niet van tent of luifel, dit is bouwplastic dat dient als raam, zolang de veranda nog niet klaar is. Ik geloof dat deze bouwvakkers parttime werken, of ze hebben een stapelbaan, dat kan ook, erg op schiet het nog niet in elk geval.

Mijn neefje is in de kleedkamer van de turnclub gefotografeerd door de Nieuwe Bueno, hij staat in zijn overigens erg leuke onderbroek op de cover. Zijn ouders spannen een zaak aan. Ik was op weg naar de brievenbus om een steunbetuiging te posten toen ik de deurwaarder tegen het lijf liep. Hij kwam voor een buurvrouw verderop. Ze raakte compleet overstuur, ze vroeg of ik zin had in een kopje mokkakoffie, dat sloeg ik niet af. Twee uur later stond ik weer buiten. Hoe kunnen ze dit (oude, maar ook jonge) mensen toch aandoen, ze had een verkeerd nummer gebruikt waardoor de betaling met iets anders was verrekend en de aanmaning had ze niet begrepen en nu moest ze voorkomen of een bedrag van 223,783 betalen, wegens een achterstand van welgeteld 13 euro. Gelukkig hebben we het op een rijtje gekregen en samen een mooie brief opgesteld, die kon ik meteen wel even meenemen, ik moest toch die kant op.

Ik heb Spotify Premium van KPN gekregen, maar gezien de reclames tussendoor ben ik bang dat ik al lang de proefversie had, alleen dat ene knopje nog niet eerder had ontdekt. Zo lijdt een mens vaak onnodig. Maar ik heb in elk geval wat muziek om in te halen, ik ben nu bij de laatste cd van Bob Dylan, die vorig jaar uitkwam.

Het is me het dagje wel, en ik moet nog een keer de deur uit ook want het wc-papier is op.

 

 

 

“Gelukkige huisgezinnen zijn elkander gelijk;

ieder ongelukkig huisgezin is daarentegen op bizondere wijze ongelukkig”.

Eerste zin van Tolstoy’s Anna Karenina.